затиха́ть
- 1.
still werden, verklingen, verstummen, verhallen
- 2.
abklingen, sich legen
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | затиха́ю | бу́ду затиха́ть |
| ты | затиха́ешь | бу́дешь затиха́ть |
| он/она́/оно́ | затиха́ет | бу́дет затиха́ть |
| мы | затиха́ем | бу́дем затиха́ть |
| вы | затиха́ете | бу́дете затиха́ть |
| они́ | затиха́ют | бу́дут затиха́ть |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | затиха́й |
| вы | затиха́йте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | затиха́л |
| weiblich | затиха́ла |
| sächlich | затиха́ло |
| plural | затиха́ли |
Partizipien
| Aktiv Präsens | etwas machend | |
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | ||
| Adverbial Präsens | затиха́я | beim machen (Präsens) |
| Adverbial Vergangenheit | затихав затихавши | beim machen (Vergangenheit) |
Bearbeitungen
Sandy hat Übersetzung vor 3 Jahren bearbeitet.






















