замолка́ть
verstummen
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | замолка́ю | бу́ду замолка́ть |
| ты | замолка́ешь | бу́дешь замолка́ть |
| он/она́/оно́ | замолка́ет | бу́дет замолка́ть |
| мы | замолка́ем | бу́дем замолка́ть |
| вы | замолка́ете | бу́дете замолка́ть |
| они́ | замолка́ют | бу́дут замолка́ть |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | замолка́й |
| вы | замолка́йте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | замолка́л |
| weiblich | замолка́ла |
| sächlich | замолка́ло |
| plural | замолка́ли |
Partizipien
| Aktiv Präsens | etwas machend | |
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | ||
| Adverbial Präsens | замолка́я | beim machen (Präsens) |
| Adverbial Vergangenheit | замолкав замолкавши | beim machen (Vergangenheit) |






















