взбунтова́ть
aufwiegeln, zum Aufruhr anstacheln, aufrührerisch tätig sein
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | - | взбунту́ю |
| ты | - | взбунту́ешь |
| он/она́/оно́ | - | взбунту́ет |
| мы | - | взбунту́ем |
| вы | - | взбунту́ете |
| они́ | - | взбунту́ют |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | взбунту́й |
| вы | взбунту́йте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | взбунтова́л |
| weiblich | взбунтова́ла |
| sächlich | взбунтова́ло |
| plural | взбунтова́ли |
Partizipien
| Aktiv Präsens | ||
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | etwas das gemacht wurde | |
| Adverbial Präsens | ||
| Adverbial Vergangenheit | взбунтова́в взбунтовавши | beim machen (Vergangenheit) |
Bearbeitungen
Lucian hat Übersetzung vor 6 Jahren bearbeitet.






















