сверша́ться
sich vollziehen, sich erfüllen
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | сверша́юсь | бу́ду сверша́ться |
| ты | сверша́ешься | бу́дешь сверша́ться |
| он/она́/оно́ | сверша́ется | бу́дет сверша́ться |
| мы | сверша́емся | бу́дем сверша́ться |
| вы | сверша́етесь | бу́дете сверша́ться |
| они́ | сверша́ются | бу́дут сверша́ться |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | сверша́йся |
| вы | сверша́йтесь |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | сверша́лся |
| weiblich | сверша́лась |
| sächlich | сверша́лось |
| plural | сверша́лись |
Partizipien
| Aktiv Präsens | etwas machend | |
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | ||
| Adverbial Präsens | сверша́ясь | beim machen (Präsens) |
| Adverbial Vergangenheit | свершавшись | beim machen (Vergangenheit) |






















