взбаламу́тить
- 1.
trüben
- 2.
verwirren, durcheinanderbringen
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | - | взбаламу́чу |
| ты | - | взбаламу́тишь |
| он/она́/оно́ | - | взбаламу́тит |
| мы | - | взбаламу́тим |
| вы | - | взбаламу́тите |
| они́ | - | взбаламу́тят |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | взбаламу́ть |
| вы | взбаламу́тьте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | взбаламу́тил |
| weiblich | взбаламу́тила |
| sächlich | взбаламу́тило |
| plural | взбаламу́тили |
Partizipien
| Aktiv Präsens | ||
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | verwirrt, durcheinandergebracht, beunruhigt, sinnlos behelligt | |
| Adverbial Präsens | ||
| Adverbial Vergangenheit | взбаламу́тив взбаламутивши | beim machen (Vergangenheit) |
Bearbeitungen
Lisa hat Übersetzung und Verb Grundlagen vor 6 Jahren bearbeitet.






















