облега́ть
ausstatten, bedecken, anliegen
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | облега́ю | бу́ду облега́ть |
| ты | облега́ешь | бу́дешь облега́ть |
| он/она́/оно́ | облега́ет | бу́дет облега́ть |
| мы | облега́ем | бу́дем облега́ть |
| вы | облега́ете | бу́дете облега́ть |
| они́ | облега́ют | бу́дут облега́ть |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | облега́й |
| вы | облега́йте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | облега́л |
| weiblich | облега́ла |
| sächlich | облега́ло |
| plural | облега́ли |
Partizipien
| Aktiv Präsens | eng anliegend, figurbetont | |
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | etwas das gemacht wird | |
| Passiv Vergangenheit | ||
| Adverbial Präsens | облега́я | beim machen (Präsens) |
| Adverbial Vergangenheit | облегав облегавши | beim machen (Vergangenheit) |
Bearbeitungen
Lisa hat Übersetzung vor 6 Jahren bearbeitet.






















