урыва́тьурва́ть
- 1.
sich verschaffen, an sich reißen(урыва́ть)
Beispiel:урыва́ть вре́мя для о́тдыха
sich Zeit zum Ausruhen verschaffen
- 2.
sich verschaffen(урва́ть)
Beispiel:урвать время для разговора
sich Zeit für ein Gespräch nehmen
- 3.
an sich reißen(урва́ть)
Beispiel:Собака урвала кусок мяса.
Der Hund schnappte sich ein Stück Fleisch.
Info: урыва́ть: что? кого?
урва́ть: что? кого?
Vergangenheit
| unvollendet | vollendet | |
|---|---|---|
| männlich | урыва́л | урва́л |
| weiblich | урыва́ла | урвала́ |
| sächlich | урыва́ло | урва́ло |
| plural | урыва́ли | урва́ли |
Präsens
| unvollendet | |
|---|---|
| я | урыва́ю |
| ты | урыва́ешь |
| он/она́/оно́ | урыва́ет |
| мы | урыва́ем |
| вы | урыва́ете |
| они́ | урыва́ют |
Futur
| unvollendet | vollendet | |
|---|---|---|
| я | бу́ду урыва́ть | урву́ |
| ты | бу́дешь урыва́ть | урвёшь |
| он/она́/оно́ | бу́дет урыва́ть | урвёт |
| мы | бу́дем урыва́ть | урвём |
| вы | бу́дете урыва́ть | урвёте |
| они́ | бу́дут урыва́ть | урву́т |
Imperative
| unvollendet | vollendet | |
|---|---|---|
| ты | урыва́й! | урви́! |
| вы | урыва́йте! | урви́те! |
Partizipien
| Aktiv Präsens | etwas machend | ||
|---|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | ||
| Passiv Präsens | etwas das gemacht wird | ||
| Passiv Vergangenheit | |||
| Adverbial Präsens | урыва́я | beim machen (Präsens) | |
| Adverbial Vergangenheit | урывав урывавши | урва́в урвавши | beim machen (Vergangenheit) |
Andere Quellen (auto generiert)
урыва́ть:
Wiktionary
PONS
Leo
bab.la
Reverso
урва́ть:
Wiktionary
PONS
Leo
bab.la
Reverso

















