упраздни́ть
aufheben, abschaffen, annullieren
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | - | упраздню́ |
| ты | - | упраздни́шь |
| он/она́/оно́ | - | упраздни́т |
| мы | - | упраздни́м |
| вы | - | упраздни́те |
| они́ | - | упраздня́т |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | упраздни́ |
| вы | упраздни́те |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | упраздни́л |
| weiblich | упраздни́ла |
| sächlich | упраздни́ло |
| plural | упраздни́ли |
Partizipien
| Aktiv Präsens | ||
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | etwas das gemacht wurde | |
| Adverbial Präsens | ||
| Adverbial Vergangenheit | упраздни́в упразднивши упраздня́ | beim machen (Vergangenheit) |






















