разруба́ть
- 1.
zerhauen, spalten
- 2.
zerhacken
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | разруба́ю | бу́ду разруба́ть |
| ты | разруба́ешь | бу́дешь разруба́ть |
| он/она́/оно́ | разруба́ет | бу́дет разруба́ть |
| мы | разруба́ем | бу́дем разруба́ть |
| вы | разруба́ете | бу́дете разруба́ть |
| они́ | разруба́ют | бу́дут разруба́ть |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | разруба́й |
| вы | разруба́йте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | разруба́л |
| weiblich | разруба́ла |
| sächlich | разруба́ло |
| plural | разруба́ли |
Partizipien
| Aktiv Präsens | etwas machend | |
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | etwas das gemacht wird | |
| Passiv Vergangenheit | ||
| Adverbial Präsens | разруба́я | beim machen (Präsens) |
| Adverbial Vergangenheit | разрубав разрубавши | beim machen (Vergangenheit) |
Bearbeitungen
Sandy hat Übersetzung vor 4 Jahren bearbeitet.






















