Übersetzung
bevollmächtigen, Vollmacht erteilen
Konjugation
| Präsens | Futur | |
|---|---|---|
| я | - | уполномо́чу |
| ты | - | уполномо́чишь |
| он/она́/оно́ | - | уполномо́чит |
| мы | - | уполномо́чим |
| вы | - | уполномо́чите |
| они́ | - | уполномо́чат |
| Imperativ | |
|---|---|
| ты | уполномо́чь |
| вы | уполномо́чьте |
| Vergangenheit | |
|---|---|
| männlich | уполномо́чил |
| weiblich | уполномо́чила |
| sächlich | уполномо́чило |
| plural | уполномо́чили |
Partizipien
| Aktiv Präsens | ||
|---|---|---|
| Aktiv Vergangenheit | etwas gemacht habend | |
| Passiv Präsens | ||
| Passiv Vergangenheit | Auftragsempfänger | |
| Adverbial Präsens | ||
| Adverbial Vergangenheit | уполномо́чив уполномочивши | beim machen (Vergangenheit) |






















